Η Άλκηστη ήταν κόρη του βασιλιά της Ιωλκού Πελία και γυναίκα του Άδμητου, του βασιλιά των Φερών . Όταν η θεά Άρτεμη καταδικάζει τον Άδμητο σε θάνατο, γιατί κατά την τέλεση του γάμου του παρέλειψε να προσφέρει θυσία σ’ αυτήν, η Άλκηστη προσφέρθηκε με τη θέλησή της και πέθανε στη θέση του συζύγου της. Το πρόσωπο της Άλκηστης αναδείχθηκε στο διάβα του χρόνου ως το υπέρτατο σύμβολο του έρωτα που εκφράζεται μέσα από τη συντροφική αφοσίωση και την αυταπάρνηση της γυναίκας . Και ο μύθος της αποκαλύπτει τη γυναικεία ψυχή σε όλο της το βάθος και σ’ όλη της την υπεροχή. Το φυσικό ένστικτο της μητρότητας οδηγεί πολλές φορές τη γυναίκα-μάνα να θυσιαστεί για την προστασία των παιδιών της. Η θρυλική ηρωίδα προχωρά ακόμη παραπέρα. Περιβάλλει με το μητρικό της ένστικτο ό,τι αγαπά σ’ αυτή τη ζωή. Προστατεύει τον αγαπημένο της σύντροφο σαν να ’ταν παιδί της. Θέλει να βάλει κάτω από τα μητρικά της φτερά ολόκληρη τη χώρα της. Υπόσχεται σωτηρία ακόμη και στον ίδιο της τον εχθρό. Και τα καταφέρνει. Με τη θυσία της σώζει τον Άδμητο και σταματά τον πόλεμο πριν ακόμη ξεκινήσει . Αυτή η μετουσίωση του μητρικού ενστίκτου σε κυρίαρχη ηθική, την Ηθική της Γυναίκας, προσδίδει την υπεροχή στην Άλκηστη και μεγαλείο στη θυσία της. Η μορφή της Άλκηστης, έγινε θρύλος σ’ ολόκληρο τον ελληνικό κόσμο και η συγκινητική ιστορία της μύθος στο διάβα του χρόνου με διάφορες παραλλαγές. Κατά την αυγή του πολιτισμού η Άλκηστη ανύψωσε τη γυναίκα, φτάνοντάς τη να αγγίξει, και να ξεπεράσει ίσως, τα ανδρικά πρότυπα της αρετής . Γι’ αυτό το όνομά της παρέμεινε και θα παραμένει ζωντανό στους αιώνες σαν το αρχέγονο ιδανικό πρότυπο της γυναικείας ψυχής. Ο Παναγιώτης Κουβαλάκης γεννήθηκε στη Λέσβο και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε Ιστορία και Κοινωνική Ανθρωπολογία και ασχολήθηκε επί σειρά ετών με τη μελέτη του σύγχρονου πολιτισμού. Θαυμαστής της αρχαιότητας και του ελληνικού τρόπου σκέπτεσθαι και ζην, προσεγγίζει τις αρχαίες μορφές και αφουγκράζεται τα μηνύματα που στέλνουν απ’ τα βάθη της Ιστορίας στο σύγχρονο κόσμο, τα λόγια που ψιθυρίζουν στοργικά στο αυτί του σημερινού ανθρώπου ζητώντας από εκείνον να ανακτήσει το χαμένο μεγαλείο του πνεύματός του.